Volzin vroeg mij hoe kerken om moeten gaan met politiek rechts en polarisatie. Moet de kerk zich uitspreken tegen bepaalde extreemrechtse partijen? Moet je vooral luisteren naar de zorgen van FvD-sympathisanten? Of moet je vanuit het Evangelie een duidelijke grens trekken? En trek je dan die grens alleen voor FvD, of ook voor de PVV, die vaak nog een stuk extremer is? Heeft het wel zin partijen in de ban te doen als je (als kerk) nog geen echt goed antwoord hebt geformuleerd op radicaal rechts?
Spannende vragen waarop mijn visie zich laat samenvatten met dit citaat van Spinoza: “Men moet menselijke handelingen niet bespotten, niet betreuren, niet veroordelen, maar begrijpen.”